GUAYAQUIL MONTANHITA (pura praia!)

Despois de pasar un par de dias en Guayaquil por fin acadamos o noso destino, praias de auga morna! onde nos atopamos agora, a vila de Montanhita.

A cidade de Guayaquil serviunos coma <centro de abastecemento> para mercar cousas, deste modo, e na procura dunha bombona de campingas, puidemos conhecer gran parte da cidade, que por certo e ben grande. Entre compra e compra fixemos o guiri e visitamos o barrio de <Las Penhas> ex barrio marinheiro e agora reavilitado como barrio guiri con moito encanto. Nel as casas son de cores e as ruas (moi empinadas por certo) son case todas de escaleiras, unicamente unha rua permitia que pasaran carros.

Agora en Montanhita estamos, o que se di, de vacacions... praia, hamacas, paseos, xugos de froitas exoticas.... Aqui seguiremos uns dias para logo dirixirnos pola costa cara o norte desfrutando do que por aqui se conhece como <La ruta del Sol>.

Saudos a tod@s!!!

 

ECUADOOOOR!!!! tiri titiri tiri tiri.....

Xa estamos preparados para buscar os sons maxicos de....ECUADOOR!!!*

*pincha aqui por se non o pillaches

Despois de tres días de viaxe en case todo tipo de medios de transporte:
            
             22 h en barco
             3 h en furgoneta
             20 min en mototaxi
             12 h en bus
             5 h en taxi colectivo
             3 h en medio de transporte inclasificable (algo así como camioneto-bus)
             8 h en pequeno bus

...e case todo de seguido, deixamos a selva e Perú atrás e chegamos ao noso primeiro destino en ECUADOOR!!! (tiri titiri tiri tiri...),a cidade de Loja, destino forzado xa que non podiamos seguir viaxando máis cara a praia, o noso verdadeiro rumbo. Como podedes ver nas fotos (poucas polo "fermoso" do lugar) non hai moito que ver en Loja, agás unha das máis feas igrexas que visitamos en toda a viaxe.

Hoxe continuamos ruta cara Guayaquil, un pouco máis preto das praias deste país. Xa vos contaremos.

Saudos a tod@s!

... E VIMOS AO TIGRE!

Fai moito que non publicabamos xa que estivemos unha semana en Lagunas, unha vila na que non funcionaba a conexion de internet moi ben. Esta vila esta no medio da selva, e so e posible o acceso mediante lancha (10 ou 22 horas segundo sexa viaxe de ida ou volta). Dende aquí puidemos acceder a Reserva Nacional Pacaya-Samiria na que estivemos 5 dias coñecendo a flora e fauna do lugar.

Foi unha experiencia incrible: calor, humidade e mosquitos a moreas! …pero ainda asi o desfrutamos moitisimo.  Observamos un monton de plantas e arbores novas para nos como a xiringa (da que se extrae o caucho), os renacos (que extenden as suas raíces dende as polas ata ao auga), moitos tipos de palmeiras distintas (moitas con froitos que usamos para facer artesania como o huasai ou a tahua), a Victoria Regia planta xigante flotante, a huama planta pequeniña flotante que crea unha especie de campiño enriba do auga….

Pero quizais o mais expectacular foi a cantidade de animais que puidemos ver. Nas fotos seguintes deixamos unha pequena parte, os que puidemos fotografiar dunha forma “decente”, pero houbo moitos mais como o papagayo vermello enorme e colorido, aves rapaces coma Mamavieja, o Choro (mono mais grande da zona), o Coto (mono aullador ) o paxaro carpinteiro, o condor da selva, o lobo de rio (especie de nutria xigante), o bufeo (golfinho) negro, pirañas, serpes …. Pero o mais impresionante, o mais maxestuoso, o mais impactante, co que non contábamos e apareceu ante os nosos ollos foi…….. O JAGUAR!!!! De feito vimos dous, unha pequena cria (pequena de mais dun metro de longo) e a sua mai (moitismo mais grande ainda) que baixaron pola noite a beber ao rio.

E por suposto non nos podemos olvidar da comida, tivemos oportunidade de comer alguns froitos que nacen na selva como a cocona (que se come con sal) o humari e o aguaje (riquisisimos para a miri) a taperiba (riquísima, riquísima) o chimbillo (comida do mono) e tamen comimos chonta, unha parte da palmeira huasai.

Aprendimos moitas lendas e historias da selva tantas tantas como para escibir un libro.  

Despois destos 5 dias no corazón da selva estivemos de invitados na casa do noso guía e a sua familia que nos trataron xenial e con eles aprendimos a maneira de vivir na selva. Nestes días en Lagunas puidemos participar nunha ceremonia de ayahuasca, onde un chaman (curandeiro) prepara unha bebida alucinoxena a base de plantas da selva.

Agora mesmo estamos de volta en Tarapoto pretendendo seguir viaxe cara Ecuador.

Saudos a tod@s!

nota da miri: eu tecleo case sempre pero os comentarios escribimolos entre os dous, asi que as explicacions non son solo miñas.

Caminho á Selva: parada Kuélap

Esta entrada vai practicaménte monotemática xa que dende que escribimos a última vez pasamos dous días enteiros en medios de transporte de camiño á selva (á que non chegamos), aínda que xa se nota a proximidade pola calor e a paisaxe.

En medio desta odisea pasamos un día na pequena aldea de Tingo. Por máis que repetimos e repetimos que estamos fartos de montaña e camiñatas e  que queremos ir á praia, podédesnos ver unha vez máis “pateando” montaña arriba para chegar ata as ruínas da ciudadela de Kuélap.

Estas ruínas, pertencentes á cultura Chachapoyas, datan do 500 d. C. e estiveron habitadas ata 1538, pasando por elas tanto os Incas coma os Españois. Como veredes nas fotos as vivendas deste lugar son moi parecidas ás dos castros galegos. O lugar é de película, un motón de ruínas cheas de vexetación no curuto dunha montaña, un dos restos arqueolóxicos máis fermosos que visitamos ata o de agora.

Agora estamos en Tarapoto continuando a viaxe cara Iquitos. Non sabemos cando chegaremos pero cremos que imos estar incomunicados uns días, así que xa teredes novas nosas dende aló.

Saudos a tod@s!!!